Video: Ambassadeur gehandicaptenzorg – Zichtbaarheid vergroten

Deze video duurt 3 minuten en 11 seconden.

Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Babs Roovers
Functie: docent Kindcentrum de Ontdekking

Spreker: Hanneke Lugtenberg
Functie: ambassadeur gehandicaptenzorg

Babs: "Overal kan je iemand met een beperking tegenkomen. Die is niet anders dan jij bent. En ja, dat proberen we kinderen wel mee te geven."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis: Wat weet jij eigenlijk over gehandicaptenzorg? Ik – Dennis Gerkes – reis samen met mijn cameraman af naar Stichting Pim in Dorst, waar ambassadeur Hanneke zich inzet om de zichtbaarheid van de gehandicaptenzorg te vergroten. Vandaag mag ik mee met hun maandelijkse activiteit: op bezoek bij een basisschool.

Beeldtekst: Dorst - Ambassadeur Gehandicaptenzorg: zichtbaarheid vergroten

Cameraman: "Hoe kijken kinderen eigenlijk naar jouw beperking?"

Dennis: "Verschillend. Heel veel wijzen ernaar, kijken ernaar van een afstandje. Dat is niet altijd prettig. Het zou natuurlijk heel fijn zijn dat het gewoon eigenlijk normaal is als je mensen met een beperking ziet lopen."

Dennis belt aan bij een intercom.

Dennis: "Hi, Dennis!"

Hanneke: "Nou, welkom."

Dennis: "Ik heb hier twee mooie jassen in de aanbieding. Hanneke, waarom ben je ambassadeur geworden?"

Hanneke: "Ik ben ambassadeur geworden omdat ik vind dat de gehandicaptenzorg veel zichtbaarder mag zijn in de maatschappij. Iedereen mag er zijn en iedereen mag gezien worden."

Dennis botst met een rolstoel met iemand erin tegen een deur aan.

Dennis: "Excuus, excuus. Dat is mijn fout."

Hanneke: "Dat vindt ie grappig hoor."

Een rolstoel wordt omhoog gelift in een busje. Dennis staat met een paar andere mensen bij het busje.

Dennis: "Theone, Lieke en Rint. Helemaal leuk."

Opwekende muziek speelt af.

Dennis: "En waarom heb je deze ontmoetingen georganiseerd?"

Hanneke: "Als je toe wil naar een inclusieve maatschappij, dan moet je beginnen in de kindertijd. Kinderen zijn heel open en ontvankelijk en vaak zit de angst en de onzekerheid meer bij de volwassenen dan bij de kinderen. Dus ik denk als je de kinderen juist in aanraking laat komen met mensen met een beperking, dat het voor hen heel normaal gaat worden."

Dennis: "Jullie openen elke maand met plezier jullie deuren voor dit bezoek. Waarom is het zo belangrijk?"

Babs: "Ik vind het wel heel belangrijk dat de kinderen leren met empathie. Hoe is het nou met anderen? Om ook eigenlijk leren omarmen dat, wat je ook hebt, welke beperking je hebt of wat dan ook, dat we daar gewoon met elkaar… iedereen hoort erbij."

Dennis: "Welke terugkoppeling krijg je van de leerlingen?"

Babs: "Die vinden het heel leuk en die vinden het altijd heel gezellig… en ook van ‘oh, ik had nooit geweten dat iemand ook nog dat kan of dat kan’.Ondanks dat iemand niet kan praten, kan je toch contact met iemand maken."

Dennis: "Heel anders natuurlijk."

Babs: "Heel anders, en hoe werkt dat dan? We vinden het gewoon heel tof om de interactie met hun te zien. En dat is gewoon alleen maar geweldig."

Dennis: "En wat hoop je nog meer voor de gehandicaptenzorg?"

Hanneke: "Ja, omdat natuurlijk heel veel kinderen, mensen de gehandicaptenzorg niet zo goed kennen… onbekend maakt immers onbemind… hoop ik ook wel dat veel meer mensen voor de zorg gaan kiezen."

Dennis: "En wie weet zit hier wel je toekomstige collega."

Hanneke: "Ja, dat zou natuurlijk het allermooiste zijn."

Dennis: "Dat zou leuk zijn."

Hanneke: "Vorig jaar nam een meisje afscheid in groep acht en ik zei: nou, wie weet over een paar jaar stage. En toen zei ze: ‘oh, dat hoop ik echt’. Dus ja, dat zijn wel hele mooie momenten."

Dennis rijdt in een auto weg. 

DENNIS: Kinderen zo jong mogelijk al kennis laten maken met ‘andere’ kinderen vergroot niet alleen de zichtbaarheid, maar normaliseert ook het hebben van een beperking. Deze mooie ontmoetingen planten ongetwijfeld een zaadje voor de aanwas van een nieuwe lichting begeleiders die voor dit vak gaan kiezen.

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst: Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking